De voetbalvereniging Be-Ready is officieel opgericht op 1 mei 1927.
Het idee was al enkele jaren daarvoor geboren maar men voetbalde toen nog niet in een officiële competitie. Er werd gespeeld in de boomgaard bij Jan van Dienen (v/d Pluijm). Het vinden van een betere locatie in het dorp Hank was nog niet zo gemakkelijk, maar na lang praten en een aantal borrels vond men Anton van Nariskes (v/d Pluijm) bereid om een “waai” ter beschikking te stellen. Deze “waai” was gelegen achter café de Phoenix. Er moest natuurlijk nog wel wat gebeuren voor er op gespeeld kon worden maar de eisen waren in die tijd nog niet zo hoog. Toch moest het terrein worden geëgaliseerd. Zo moest ondermeer de greppel die er dwars overheen liep worden opgevuld met takkenbossen. Hiervoor werd de oude Gerrit van Hees ingeschakeld. Hij moest helemaal naar Ulvenhout om daar takken te gaan kappen. Op het laatst moest er zand overheen om het hele zaakje glad af te werken. Voor dat doel baggerde Gerrit van Hees zand uit de bleek, dat werd gelost op ’t Sluiske. In de avonduren transporteerden de voetballiefhebbers dat zand dan vanaf ’t Sluiske naar het toekomstige speelveld. Gar Heere was toen verantwoordelijk voor het zandtransport want die was speler- terreinknecht.
Zo kwam men dus aan het eerste veld en het voetbalgebeuren kon beginnen. Wel moest het veld worden ingewijd door de pastoor want het was niet voor niets de Rooms Katholieke voetbal vereniging Be-Ready. Het eerste bestuur bestond uit:
Frans Hanegraaf (voorzitter)
Frans Pennings (penningmeester)
Anton v/d Pluijm (secretaris)
Jan v/d Pluijm (lid)
Leo Weterings (lid)
In het begin was er buiten Dussense Boys en Be-Ready in de gemeente Dussen nog een derde voetbalvereniging nl.: Roda Boys. Deze vereniging heeft nooit officiële wedstrijden voor de bond gespeeld maar in een wilde competitie, iets wat toen wel meer gebeurde. Deze vereniging speelde aan de Peerenboom. De vereniging heeft maar een paar jaar bestaan.
Na het opheffen van Roda Boys gingen de meeste spelers bij Be-Ready voetballen. Be-Ready begon haar eerste competitie in de derde klas van de Katholieke Voetbal Vereniging.
In de eerste jaren waren er geen successen behaald in competitieverband. Het eerste succes werd behaald in Oosterhout bij S.C.O. Men won daar een nederlaag-toernooi. Met een grote beker togen de mannen huiswaarts. Het allereerste clublied stamt nog uit die tijd. Men zong toen:
Be-Ready de beste club van de Hang
Al haalden wij ook dikwijls een strop
Toch gaven wij de moed niet op
In Oosterhout begon ons eerste succes
Dat gaf ons weer moed en tevens les
Na enkele jaren was de toeloop voor de voetbalsport zo groot dat men zich genoodzaakt zag een 2e elftal te formeren in de competitie. Als eerste trainer werd aangetrokken Gerrit Slaats. Een echte trainer was Gerrit eigenlijk niet maar begeleider- scheidsrechter. Theo Hanegraaf was goed bevriend met hem en hij was tevoren scheidsrechter geweest, zodoende. Gerrit had helaas een handicap, namelijk een houten been. Toch zat Gerrit daar niet mee, integendeel, hij maakte er zelfs grappen en grollen over. Zo pakte hij na de wedstrijd, bij een flink glas bier, zijn houten been eraf en legde deze op de bar bij de Phoenix. “Zo die kan niet meer moe worden” was dan zijn commentaar. Hij was nooit op tijd thuis zodat zijn vrouw hem steeds moest komen halen.
De opvolger van Gerrit Slaats werd trainer van Oorschot uit Breda. In 1935 werd deze als eerste echte trainer aangetrokken en er werd voor het eerst serieus getraint. Bij die eerste trainingen liep de halve bevolking van Hank uit om te komen kijken, want dat was een hele gebeurtenis. Trainer van Oorschot bleef maar een jaar en werd opgevolgd door Dhr. Koreman uit Oosterhout. Dhr. Koreman was oud keeper van T.S.C. dat toen in de hoogste afdeling van Nederland speelde. Trainer Koreman was een goede trainer en hij was het die onze mannen voor het eerst wat techniek en tactiek wist bij te brengen.
De jaarlijkse derby tegen Dussense Boys maakte altijd de gemoederen los bij de inwoners van van Hank en Dussen. Dussense boys speelde in die beginjaren nabij het kanaal. Als het wat uit de hand dreigde te lopen schopte men de bal in het kanaal zodat de gemoederen weer wat tot rust konden komen. Het duurde dan ook meestal wel even voor de bal weer opgevist en ingegooid kon worden.
Het vervoer naar de uitwedstrijden ging meestal op de fiets. De accommodaties stelde toen nog niet veel voor. Men moest dikwijls in koestallen omkleden en voor het wassen gebruikte men zinken wasteiltjes.
In 1943 was het veld achter de Phoenix niet meer beschikbaar zodat men naar een ander veld moest uitkijken. Dat lukte niet direct en Be-Ready bleef twee jaar verstoken van competitie voetbal. In 1945 zorgde echter Cor van Dinteren voor een oplossing. Men kon voetballen op de platte ka. Verkleden deed men in het café van Cor van Dinteren.
Na de bevrijding werd er met drie senioren elftallen gevoetbald in de competitie. In 1947 werd het tweede elftal kampioen in hun afdeling. Ook ging in dat jaar 1947 een jeugdcompetitie van start. Be-Ready deed met twee elftallen mee.
Reeds in 1932 had men al een jeugdelftal maar dat speelde toen nog geen competitie. Die begon pas twee jaar na de bevrijding. In 1948 kwam er zelfs een jeugdelftal bij zodat de toekomst van onze vereniging er nog hoopvoller ging uitzien.
In het seizoen 1949 – 1950 werd het eerste elftal van Be-Ready kampioen en promoveerde voor het eerst naar de eerste klasse van afdeling Brabant.
Na 6 jaar op de platte ka gevoetbald te hebben kreeg onze vereniging een nieuwe sportaccommodatie in het Rietwerf. 15 augustus 1951 werd deze officieel geopend door burgermeester Oderkerk. Voor het eerst had men ook een eigen kleedgelegenheid.
In 1961 degradeerde het eerste elftal naar de tweede klas van de afdeling maar in het seizoen 1962 – 1963 werden ze weer kampioen. Onder de leiding van trainer Wout Kops promoveerde ze met maar liefst elf punten voorsprong op nummer twee.
In 1979 werd het eerste elftal kampioen in de 4e klasse. Een rake kopbal van onze latere voorzitter John van Schellebeek uit bij Beek Vooruit zorgde ervoor dat de platte kar weer tevoorschijn kon worden gehaald. Heel Hank vierde die bewuste zondag feest!
Later volgde nog enkele kampioenschappen, waarvan de laatste in 2019. Sindsdien is het vlaggenschip van Be-Ready een waardig derdeklasser……